Ik mag het van de daken schreeuwen: ik begin voor mijzelf.

Ik mag het van de daken schreeuwen: ik begin voor mijzelf. Eindelijk.

Waarom? Dat lees je hier.

‘Later word ik zakenman­ én miljonair’, roep ik uit, terwijl ik met een koffer door de kamer paradeer.

Ik ben een jaar of 12. Misschien 13.

Laren

Ik groei op in Laren. Als ik door het dorp fiets word ik rechts ingehaald door een Ferrari en links door een Land Rover. Ik speel bij vriendjes in kasten van huizen. Zwembaden, tennisbanen en sauna’s zijn de normaalste zaak van de wereld. Voor hen. Voor mij niet. Ik grap altijd dat ik in het getto van Laren woon, in een rijtjeshuis. Dat vind ik trouwens prachtig, maar later wil ik wel zo’n mooi huis met een Porsche op de oprijlaan.

2007

Inmiddels is het is 2007. En ik heb hard gewerkt voor mijn droom.

Ik heb twee studies doorlopen en net mijn studie bedrijfseconomie afgerond. Als toetje mocht ik van mijzelf op wereldreis.

Eindelijk ben ik klaar om mijn carrière te beginnen.

Carrière in kaas

Ik start bij de AH Kaascentrale, wat later de A-Ware Foodgroup zal worden. Het is een fantastisch familiebedrijf, met een oer-Hollands product. Kaas. Het eerste half jaar moet ik wennen aan mijn nieuwe leven. Vroeg op, lange dagen, veel in de file en zoekende naar mijn nieuwe rol.

Maar wanneer ik aan een paar concrete opdrachten werk, merk ik dat ik goed word in wat ik doe. De managers zien dat ook en ik maak snel promotie: junior productmanager, senior productmanager, junior accountmanager en internationaal accountmanager. Uiteindelijk reis ik door heel Europa om onze klanten tevreden te houden. Mijn doel: commercieel manager.

Sportrusten

Maar zover komt het niet. In 2013 belt mijn neef. Koen de Jong. Hij is al jaren bezig in de sport en is inmiddels net gestart met zijn nieuwe bedrijf: Sportrusten. Hij kent mijn achtergrond en vraagt of ik zin heb in een nieuw avontuur: Sportrusten op de kaart zetten in Nederland.

Sport is mij met de paplepel ingegoten. Mijn vader loopt marathons en ik train mee. Mijn oom, Koen zijn vader, is vooral wielrenner. Wanneer we met de beide gezinnen op vakantie gaan, nemen we de racefiets mee. Al op jonge leeftijd beklimmen we de Mont Ventoux, Alpe d’huez, de Col du Galibier en andere reuzen uit de Tour de France. Ik vind het geweldig.

Vive la France

Op 17-jarige leeftijd trekken Koen en ik drie maanden met een tent en een fiets door de Franse Alpen. Uiteindelijk komen we maar op twee plekken: Bourg d’Oisans en Briançon. Maar het zijn fantastische plekken om te kijken of je profwielrenner kan worden. We fietsen onder andere La Marmotte, een prachtige fietstocht door de Franse Alpen. Het is een jongensboek, maar ik kan niet wennen aan ons ritme: eten, slapen en fietsen. Ik mis teamsport en vooral ook de derde helft met mijn voetbalvrienden en besluit het studentenleven in te gaan.

Sport en ondernemen

Maar nu een nieuwe kans. Sport en ondernemen. Dat is óók een droom voor mij, voor mijzelf beginnen. Dus besluit ik vanaf 1 januari 2014 te starten bij Sportrusten. We doen in vier jaar prachtige dingen: Sportrusten wordt hét platform voor hardlopers en het marathonschema van Stans van der Poel – waarbij je maximaal 14 kilometer traint – maakt veel los. We komen op radio 538, in de Volkskrant en in Runnersworld. Zelf loop ik zeven keer een marathon met dit schema. We maken online-programma’s samen met neef Mark en heel hardlopend Nederland praat over ons.

Maar ook ademhaling maakt veel los

We geven webinars voor honderden mensen tegelijk over de voordelen van een rustige ademhaling en Koen zijn boek Verademing wordt tienduizenden keren verkocht. En het grappige:

Ik had zelf niets met ademhalingsoefeningen. Ik geloofde er geen snars van.

Ademhalingsoefeningen voor meer energie?

Ja hoor! Tuurlijk…

Ik denk meteen aan mannen met baarden. Vrouwen met geitenwollen sokken. Zittend in lotushouding op een matje met in hun hand een wierookstokje.

Toch verleiden Stans van der Poel en Koen de Jong mij om een oefening te proberen. Eerst is het onwennig, maar ik raak al snel enthousiast:

• Ik slaap beter
• Ik word uitgerust wakker
• Ik kan mij beter concentreren
• Ik heb bakken energie
• Ik heb minder (last van) stress
• Mijn herstel is beter na een inspanning

Het blijft wonderbaarlijk dat zoiets simpels zoveel kracht kan geven.

Sportvoeding

In de tussentijd volg ik een opleiding. Sportvoeding. En eigenlijk vind ik het een moeilijk onderwerp.

Ik ben geen ‘gezondheidsfreak’.

Ik ben dol op Leffe Blond.

En chocolade M&M’s zijn mijn favoriet bij de koffie.

Maar voeding is ‘the missing link’ bij Sportrusten, dus ik waag het erop. Maar wat ik daar leer stemt mij niet helemaal tevreden. Natuurlijk. De basis is goed. Ik weet nu hoe het lijf reageert op bepaalde voedingsstoffen. Ik weet waar bepaalde vitamines en mineralen inzitten. Maar ik kan mij niet zo vinden in de grote rol die koolhydraten spelen. Ook draait alles om het tellen van calorieën. Iets waar ik zelf nog nooit iets mee gedaan heb. En mijn haren gaan overeind staan als er wordt gesproken over het stapelen van koolhydraten voor een wedstrijd.

Ja, voor een topsporter. Ok, prima. Maar voor een ‘gewone’ amateur echt onzin, naar mijn idee.

En dat idee komt niet uit de lucht vallen.

Ik ben volg William Cortvriendt en Maaike de Vries al een tijdje

William Cortvriendt is arts, columnist en auteur. Hij schrijft boeken over gezond eten (Hoe word je 100?, Lichter, Maak je niet dik) en ik omarm zijn filosofie. Hij is wat strenger dan ik zou zijn. Dat is ook niet zo gek. Hij helpt veelal mensen met diabetes. Maar zijn boodschap is verhelderend en er is wetenschappelijk geen speld tussen te krijgen. Zijn filosofie heeft ook zin als je geen diabetes hebt en als je energie wilt krijgen of wat kilo’s kwijt wilt:

‘Meer vetten. Minder koolhydraten. En meer vers.’

Maaike De Vries is gezondheidswetenschapper en auteur (Hoe word ik een supervetverbrander). Haar boodschap ligt in het verlengde van William Cortvriendt, maar ze betrekt niet alleen voeding in het verhaal. Ook bewegen en ontspanning spelen een grote rol in haar verhaal. Niet gek dus dat ik ook Maaike omarm.

Afscheid

Na vier jaar neem ik afscheid van Sportrusten. Ik ga terug het bedrijfsleven in. Sportrusten is bekend geworden in Nederland en ik zoek meer zekerheid. Ons tweede kindje wordt geboren en we staan op het punt intrek te nemen in een nieuw huis. Ik werk als senior accountmanager en later nog kort als salesmanager in de voedingsmiddelenindustrie, maar het begint snel te knagen. Ik mis het ‘bezig zijn met je lijf en gezondheid’ en het helpen van mensen in deze zoektocht.

Daarom start ik in 2019 voor mijzelf

Mijn doel: jou helpen je energie (terug) te vinden, minder stress te ervaren en/ of wat kilo’s kwijt te raken. Of dat nu met ontspannen, slim sporten of gezonder eten is. Niet te extreem, maar passend bij een drukke baan, een gezin en een volle agenda. Ik ben geen personal trainer, maar ik wijs je wel de weg. Dat kan op verschillende manieren. Neem hier maar een kijkje.

Misschien tot ziens!